.ز

من دختر خیلی خیلی زیاد ترسویی ام.

ازاینکه نمیدونم باید بازندگیم چجوری رفتارکنم و چکارش کنم وچطوری درسترین راه گزروندن زندگیه

این موصوع خیلی وقته زهنمو درگیر کرده.

فعلا ک میرم مدرسه .عصرا میرم کلاس .کارخونه.و...کارای مختلف خودمو سرگرم کردم.

کنکور ارشد رو هم دادم.

اما هزار درصد ک من قیول و حتی مجاز نمیشم. دیگه دوسندارم درس خوندنو.دلم فقط میخاد کار میخاد و درامد.و بعد خرج کردن براخودم

چون نصف دعواهای من ومامان یا سر خرج کردناس یا کاراخونه.

.....

خیلی وقته. هرموصوعی برام پیش میاد.باهرکی میخام از خانوادم مشورت کنم میبینم ک گوش نمیدن ب حرفام.

همش مشغله هایی دیگه ک ذهنشونو درگیر کرده.خاهرم ازاونطرف.مامان بابام ازاینطرف.دوستی هم ک ندارم.

بعصی وقتا داداشمه ک از اتفاقایی ک برام میوفته بیشترخبر داره.بیشترهم سراع میگیره.

خیلی بده کسیو نداشتن برای اینکه حرفتوبزنی.

حس میکنم ی خیلی زیاد حرف دارم براگفتن.و هیچ گوشی شنوا نیس.

.....

خانواده خودم هرجوری ک میشه نکات منفی داستانو میبینن.چه سیاسیش.چه اجتماعی.منم جزو این قصیه هستم.

و تازه فهمیدم ک این تفکرشونو هم نسبت ب من ب بقیه هم منتقل کردن.البته خودمم شاید تقصیر داشته باشم

اما من واقعا اونجوری میپسندم.

این که تاحالا تایید نشدم.حس اعتمادبنفسمو میگیره.

خیلی کارا میخاسم بکنم ک حتی اجازشو بهم ندادن درصورتی ک مطمن بودم موفق میشم و بعدازاون خودشون اونکارو انجام دادن

.....

دوسدارم همش درگیر باشم.سرکار کلاس.بیرون.حداقل کمترخونه باشم.خونه واقعا برام متشنج شده و عذاب اور.